بررسی قابلیت های نمایشی منطق الطیر با تکیه بر نمایشنامه مجمع مرغان اثر ژان کلود کری یر

تئاتر و نمایش در عصر حاضر، به عنوان یک هنر و آمیزه?ای از هنرهای گوناگون (موسیقی، شعر و ...) و هم مسیر با آن ها به حیات خود ادامه می?دهد. به همین منظور آن مقدار از مصالح کار که لازمه حیات بالنده هنر تئاتر است از جمیع هنرها می توان به عاریت گرفت. در عرصه ادبیات نیز، داستان می?تواند با تهیه مصالح کار و یافتن موضوع در خدمت نمایش باشد؛ البته این امر نیاز به آگاهی، تخصص و مهارت خاصی دارد و به عنوان فنی از فنون نمایشنامه نویسی همواره مورد توجه هنرمندان بوده است. از سویی دیگر زبان و بیان نمایشی، یک زبان و بیان فراگیر و جهانی است و امکان ارتباط میان انسان?ها را از هر فرهنگ و نژادی آسان?تر فراهم می?کند. به وسیله تصاویر، حرکات و علائم مشخص نمایشی، می?توان داستانی را که مطالعه و فهم آن مستلزم فراگیری دانش?های ادبی و زبانی است به گونه?ای ظاهر ساخت تا پیام فرهنگی خود را آسان?تر و سریع?تر به مردم نقاط مختلف جهان منتقل کند. از آنجا که منطق الطیر عطار یکی از شاهکارهای بزرگ ادبیات ایران و جهان است، نگارنده در این رساله کوشیده است تا ابتدا قابلیت?های نمایشی منطق الطیر را نشان دهد و در ادامه به بررسی و تحلیل نمایشنامه مجمع مرغان اثر ژان کلود کری یر که بر اساس منطق الطیر عطار نگاشته شده است، بپردازد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که منطق الطیر ظرفیت?های زیادی برای تبدیل شدن به نمایشنامه را دارد؛ عناصر تشکیل دهنده متون نمایشی، به خوبی در این اثر مشاهده می?شود و می?توان با انجام تغییراتی این عناصر را سازمان?دهی کرد و از این شاهکار ادبی نمایشنامه?ای کامل ساخت. گواه این مدعا نمایشنامه مجمع مرغان است که توانسته از عهده این مهم برآید.